Een terugblik op de zorgelijke zorgervaring die ik had met Els, de 73-jarige Nederlandse vrouw met extreem grote hond die nu in de tanya van Tibor woont. Elke vezel in mijn lichaam verzet zich tegen het idee om me ooit nog met Els te bemoeien. Kennelijk is dit gevoel geheel wederzijds, want na onze ruzie in de auto op 28 juni hoor ik ook niets meer van haar. Uiteraard word ik wel weer ontvriend en geblokkeerd op Facebook. We hadden
Lees verder
Waarin ik dagenlang in touw ben met Els, haar permanente paniek onder mijn huid kruipt, Tibor er helemaal klaar mee is en op een dag de bom barst... Met een zichtbare mengeling van opluchting en argwaan maakt Els de snelbinder rond haar hek los om mij binnen te laten in haar kale tuin. Maar dan stormt ineens haar extreem grote harige hond hard blaffend naar buiten. Zijn ogen spuwen vuur en hij toont een vervaarlijk blikkerend gebit. Ik schrik me
Lees verder
Verslag van een tweejaarlijkse, adembenemende bijeenkomst van stammen in de zinderende Hongaarse zomerhitte, onder het toeziend oog van Attila de Hun... Ooit was ik een paardenmeisje in hart en nieren. Zonder eigen paard helaas, want dat ging niet in de flat op het Amsterdamse Osdorpplein. Al vond ik dat we best een fijn stalletje konden inrichten in de box op de nulde verdieping. Maar dat mocht ook al niet van mijn vader, want daar woonden de kampeerspullen en de sjoelbak
Lees verder
Waarin Els mij zonder pardon aan de kant schuift, voormalige huisbazen zich melden en Tibor er ineens alleen voor staat... Nadat Els eind maart drie dagen bij mij op bezoek is geweest om de tanya van Tibor te bezichtigen, hoor ik niets meer van haar. De afspraak die we hebben gemaakt, is dat ze over twee maanden -dus per 1 juni 2024- naar de tanya verhuist, want dan is de renovatie klaar. Er zit dan alleen nog geen keuken in,
Lees verder
Een verrassende longread over het gevaar van hysterie, de pálinka methode, levensreddende medicijnen, een Hongaarse gifverzamelaar en de dubbele clitoris… Hoe bang je ook bent voor slangen, lees tòch dit verhaal. Want ik beloof je met mijn hand op mijn hart dat je leven daarna nooit meer hetzelfde zal zijn. Natuurlijk, je vindt ze doodeng. Helemaal niet zo gek, want mensen -en ook apen trouwens- worden geboren met een instinctieve oerangst voor slangen. Heel nuttig, maar je kunt het ook
Lees verder
Waarin Els drie dagen bij mij op bezoek is om Tibors tanya te bezichtigen en ik drie zakken vuilnis en een rattennest uit haar auto verwijder… Telkens als Els een nieuwe zin begint, slaat ze met haar hand op tafel. Verrassend hard, mijn vaas met bloemen wankelt ervan, steeds weer. Elke anekdote die ze oprakelt, is namelijk een statement. Over haarzelf. Hoe ze jarenlang succesvol leiding gaf, maar rond haar vijftigste toch was ontslagen. Maar vooral over de buitenwereld. Hoe slecht
Lees verder
De wegen van het lot zijn ondoorgrondelijk. Schrijf ik een boos commentaar op Lubach-haters, word ik ineens ontdekt door een van mijn idolen. Dit moet ik even uitleggen... Kwekerij Bastin is de mooiste kwekerij van het land, stelde slow flower-koningin Carien van Boxtel tijdens een van haar heerlijke bloemschik-workshops in het Hurnse kerkje. Uiteraard wekte deze uitspraak mijn interesse, want Carien is een vrouw met smaak. Ik had al vaak genoeg zitten scrollen op de website van Kwekerij Bastin, omdat
Lees verder
Rond mijn tanya is het al volop zomer, en fantaseer ik lustig over wat ik met mijn tuin ga doen… Dit is mijn tweede voorjaar in Hongarije, dus dit keer ben ik er op tijd bij met het voorbereiden van mijn moestuin en snijbloemen. Ik heb nog steeds geen grasmaaier gekocht. Want hier in het diepe zuiden geldt gelukkig geen strikte maaiplicht, zoals in andere delen van Hongarije. Of misschien geldt het vooral voor de dorpen, geen idee eigenlijk… Wie
Lees verder
Hoe minder spullenzooi, hoe minder stress. De enige echte luxe is ruimte. Groene ruimte, tot zo ver het oog reikt… Er waren mensen die ronduit geschokt reageerden toen ik in een van mijn vorige artikelen bekende dat ik tijdelijk op een emmer moest poepen omdat de afvoer van mijn Hongaarse badkamertje ernstige kuren vertoonde. “Op een emmer?! Oh nee, dat zou ik echt niet kunnen!’, reageerde een dame op Facebook ontdaan. “Slechte voorbereiding op de emigratie, dat hebben wij veel
Lees verder
Mijn eerste winter hier was geweldig. Af en toe een sfeervol laagje poedersuikersneeuw, gezellige kerstdiners met anderen en diepe overpeinzingen… Half februari alweer. Tot nog toe is de Hongaarse winter me alles meegevallen. Niet te vroeg juichen natuurlijk, maar de laatste twee weken was het hier gewoon echt al een beetje lente, met bijna elke dag stralende zonneschijn. Nogal een verschil met Nederland, waar het water wekenlang met bakken uit de lucht viel en hele gebieden onder water kwamen
Lees verder