We waren jong en melodramatisch…
…met een onstilbare honger naar mierzoete romantiek. Een ode aan Netflixserie Bridgerton, twee gelukshormonen, spiegelneuronen, paradijsvogels en onverwoestbare levenslust.
Laat ik het maar eerlijk toegeven: ik ben een hopeloos verslaafde Netflixbinger. Hoe zalig ik mijn tuin, de Hongaarse natuur en goede gesprekken met vrienden ook vind, bij het vallen van de avond wil ik gewoon een goed verhaal om de dag mee af te sluiten. Afgelopen weekend kwam ik overvloedig aan mijn trekken met de verrukkelijke tweede helft van het derde Bridgerton seizoen.
Voor de drie mensen die deze sublieme Netflixserie nog niet hebben gezien of denken dat ze er veel te intellectueel voor zijn: Bridgerton is een modern kostuumdrama in Regencystijl, zeg maar de periode van 1811 tot en met 1820. Het verhaal is geïnspireerd op de romans van de Amerikaanse schrijfster Julia Quinn. De serie is werkelijk op alle fronten totaal over the top, maar wel op een perfecte manier.
Wat je als kijker te zien krijgt, zijn niet alleen razendknappe acteurs en actrices die hun vak tot in de puntjes beheersen, maar ook de stijlvolste formele tuinen, de prachtigste interieurs, massaal met bloeiende blauwe regen behangen gevels, de krankzinnigste bloemstukken, exorbitante pruiken (op het hoofd van de koningin), schitterende japonnen en kostuums in betoverende kleurenpaletten, grootse dansfeesten op ’klassiek uitgevoerde’ hedendaagse muziek en daar bovenop ook nog eens mooie en liefdevolle seksscènes. Wat wil een mens nog meer?
Soms is more gewoon more
Less is more, hoor ik sommigen nu met een zuinig mondje zeggen. Soms wel ja. Ripley in stijlvol zwart/wit is ook een fijne Netflixserie. Maar soms is more gewoon more, neem dat maar aan van deze natuurjournalist. Overdadig gestyled oogsnoep heeft beslist een evolutionair verantwoorde functie, want je vindt het ook in de natuur. In ruime mate zelfs. Nog los van de schoonheid van bloemen, vlinders en tropische vissen, wat dacht je van de satijnblauwe prieelvogel die zijn paringsarena obsessief decoreert met louter blauwe dingetjes? Of de pauw die met zijn gigantische staart waaiert? Of de paradijsvogels op deze foto’s?
Wallace paradijsvogel 
Grote kraagparadijsvogel
Lintstaartastrapia
Raggi’s paradijsvogel
Satijnblauwe prieelvogel
Waar is die uitzinnige pracht allemaal voor nodig denk je? De beroemde bioloog Alfred Russel Wallace (een tijdgenoot van Charles Darwin) pijnigde zijn geleerde hoofd met deze prangende vraag. Wallace beschreef als eerste de vele paradijsvogelsoorten van Nieuw Guinea en schreef vertwijfeld in zijn dagboek ’wat is het nut van al deze schoonheid, die niemand ooit zal zien’? Het antwoord op deze vraag vind je in een artikel dat ik eerder schreef over dit thema.
Neem af en toe bewust afstand van alle wereldleed
Het nut van Bridgerton is voor mij in ieder geval: troost in barre tijden. Want het oorlogsleed op dit moment is meer dan een mens kan verdragen, zelfs als je er niet middenin zit. Om over de ijzingwekkende politieke ontwikkelingen nog maar te zwijgen. Daar kun je niet constant mee bezig zijn, want dan verzuur je volledig. Of je wordt een permanent ruziënde Facebooktrol. Dat gaat op het huidige wereldtoneel ook geen zoden aan de dijk zetten.
Het is beter voor je gezondheid om af en toe toch even bewust afstand te nemen van alle wereldleed, bij voorkeur vlak voor bedtijd.
Want wat gebeurt er precies in je hersens als je jezelf verliest in de weldadige sprookjeswereld van Bridgerton? Je breinactiviteit synchroniseert dan met het verhaal en de personages die er een rol in spelen. Dit fenomeen wordt door wetenschappers neurale koppeling genoemd. Terwijl je kijkt, ervaar je het verhaal alsof je het zelf beleeft. Meerdere gebieden in je hersenen worden getriggerd, waaronder die van taal, emotie, geheugen en sociale cognitie.
Een goed verhaal zet je spiegelneuronen aan het werk
Tijdens neurale koppeling zijn je spiegelneuronen aan het werk: zenuwcellen in je hersenen die actief worden als je zelf een actie uitvoert én wanneer je een ander dat ziet doen. Spiegelneuronen maken dat je je kunt verplaatsen in iemand anders, je denkt letterlijk mee met de ander terwijl je hem observeert. Dit vergroot je empathie voor die ander. Dankzij deze geheimzinnige zenuwcellen krijg je meer inzicht in de denkpatronen van anderen en wordt je inlevingsvermogen groter.
Nog los van die spiegelneuronen activeert een goed verhaal ook het beloningssysteem van je hersenen, waardoor gelukshormoon dopamine wordt aangemaakt. Verhalen zijn al sinds het ontstaan van taal belangrijk voor de mensheid. Aangrijpende verhalen worden veel beter onthouden dan losse feiten, en zijn dus de ideale verpakking voor informatie die cruciaal is voor onze overleving als soort.
Verhalen kunnen waarschuwen voor gevaren, maar ze kunnen ook helpen bij de verwerking van persoonlijke emoties of sociale situaties. Daarom is ons brein er aan verslaafd en worden we beloond met een dopaminekick als we aan deze verslaving toegeven. Als je echt in een goed verhaal gezogen wordt en de dopamine vrijkomt, voel je je niet alleen meteen heel goed, maar worden ook je geheugen en concentratievermogen verbeterd.
Ik krijg een gevoel van saamhorigheid
Romantische verhalen zoals Bridgerton kunnen ook nog eens de aanmaak van gelukshormoon oxytocine stimuleren in je hersenen. Alle hoofdpersonen in de serie beleven vroeg of laat de beste vrijpartij aller tijden en omdat ik zo’n empathisch kijkertje ben, beleef ik dat in gedachten gezellig met ze mee. Als dat geen fijne opsteker is! De oxytocine die door deze neurale koppeling vrijkomt, bevordert mijn gevoelens van vertrouwen en empathie. Ik krijg een gevoel van saamhorigheid, alsof ik deel uitmaak van iets dat veel groter is dan alleen ikzelf. Dat is behoorlijk heilzaam.
Ook de vreugdevolle creativiteit die overduidelijk aan het bruisen was achter de schermen van Bridgerton, vind ik bijzonder troostrijk. Het kost me weinig moeite om me de kostuumontwerpers, kappers, stylisten, decorbouwers, interieurbouwers, bloemisten en visagisten voor te stellen, die met een lekker ruim Netflixbudget volledig uit hun dak mochten gaan. Yesss, more is more!!!
Of het team van tekstschrijvers, dat verrassende stukjes diepgang wist te frommelen binnen een mierzoete verhaallijn waarvan de vullingen nog net niet uit je kiezen springen. Ik stel me de actrices voor als ze voor het eerst het gewaad zien dat ze op hun volgende bal gaan dragen. De koningin die haar gigantische doorzichtige kijkdoospruik voor het eerst op haar hoofd geplaatst ziet. Ik word daar blij van.
En nu de huidige politici een ronduit racistische voorkeur voor een nieuw soort Arisch ras niet langer onder stoelen of banken steken, geniet ik des te meer van de interraciale liefdesscènes in Bridgerton. Gewoon vrolijk terugprovoceren, dan zullen we nog weleens zien waar we uitkomen…
Er komen in totaal 8 seizoenen Bridgerton
Zelfs Gardeners World, mijn lievelingspodcast over tuinieren, heeft de nodige aandacht besteed aan Bridgerton. In deze aflevering vertelt hoofdrolspeelster Adjoa Andoh (Lady Danbury) hoe het was om te filmen in de mooiste tuinen van Engeland en over haar eigen liefde voor tuinieren. Production designer Alison Gartshore en tuinarchitect Holly Johnston vertellen wat er allemaal voor nodig was om de tuinen van Bridgerton zo weelderig in beeld te brengen. Soms bezochten ze vooraf een locatie die perfect in bloei stond, maar op het moment van filmen waren veel plantensoorten soms alweer over hun hoogtepunt heen en moesten ze hun toevlucht nemen tot kunstbloemen.
Het moge duidelijk zijn dat er nogal wat komt kijken bij het maken van een Bridgerton-seizoen, dus helaas kunnen we seizoen 4 pas over een jaar of twee verwachten. Maar gelukkig heeft Netflix bekend gemaakt dat er in totaal 8 seizoenen Bridgerton zullen komen, dus we zijn nog niet eens over de helft. Voor nu kijk ik gewoon de laatste aflevering van seizoen 3 nog een tweede keer. Omdat die zo grappig eindigt met een bal in paars en oranje. Jawel, de heilige kleurencombi van de seventies! Man oh man, hoeveel visueel genot kan een mens aan…
Images: blauwe regen by MrsBrown via Pixabay | Wallace paradijsvogel by JJ Harrison via Wikimedia Commons | Grote kraagparadijsvogel by Osaingre via Wikimedia Commons | Lintsaartastrapia by Markaharper1 via Wikimedia Commons | Raggi’s paradijsvogel via JJ Harrison via Wikimedia Commons | Satijnblauwe prieelvogel by Joseph C Boone via Wikimedia Commons